အားလံုးပဲမဂၤလာပါေနာ္....
လူအမ်ိဳးမ်ိဳးစိတ္အေထြေထြဆိုသလို..လူတဦးစီတိုင္းအေတြးကိုယ္စီ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုယ္စီနဲ ့ပါ။
လူတဦးဟာဒီေန ့အေတြးတခု ေနာက္ရက္အေတြးတခု ေျပာင္းလဲေတြးျမင္နိုင္တာလူရဲ ့လြတ္လပ္ခြင့္တခုလို ့ထင္ပါတယ္။
ေတြးရင္း ေတြးရင္း အရင္ကအျဖစ္ပ်က္ေတြသတိရမယ္ စိတ္ေတြလြင့္ေမွ်ာေနမယ္...
လြင့္ေနတဲ ့စိတ္ေတြကိုဂီတေတြ စာေပေတြနဲ ့ျပန္လဲသိမ္းဆည္းမယ္။
အမ်ိဳးမ်ိဳးေပါ့တကယ္တမ္းကိုယ္လုပ္သင့္တာကိုယ္လိုအပ္ေနတာဘာေတြလဲဆိုတာေသသြားတဲ ့ထိ
ိမေသခ်ာမေရရာေသးတဲ ့သူေတြလဲေတြ ့ဖူးပါတယ္။
ခုလဲသက္ထားျပသနာေလးေတြၾကံဳေတ ြ့ရတိုင္းဘယ္သူက ဘယ္လိုရွိရင္ဘယ္လိုေကာင္းမွာ...
ဘယ္ပစၥည္းေလးသာရွိခဲ ့ရင္ဘာမွမလိုအပ္ေတာ့ဘူး.....ငါဘာေလးလုပ္နိုင္ခဲ ့ရင္ငါ့ဘဝျပည့္စံုျပီ။
ငါ့ဘဝမွာဒီမိဘနွစ္ပါးရွိရင္ျပည့္စံုျပီ...ဘယ္လိုေနရာမ်ိဳးေလးမွာဘယ္လိုလူေတြနဲ ့ေနနိုင္ရင္ျပည့္စံုျပီ။
ျပည့္ စံုျပီဆိုတာေတြကိုျပန္ၾကည့္လိုက္ရင္အရာအားလံုးရွိမွျပည့္စံုမယ္လို ့ဆိုလိုေနသလိုျဖစ္ေနပါတယ္။
တကယ္ပဲကုိယ္အလိုခ်င္ဆံုးကိုယ့္အခ်စ္ဆံုးအရာတခုကိုရခဲ ့ရင္ျပည့္စံုျပီဆုိတာဟုတ္မဟုတ္ျပန္စစ္ၾကည့္ၾကမယ္။
ဥပမာ။ ။ကၽြန္ေတာ္တို ့စတင္ေမြးဖြါးလာတာကစၾကည့္မယ္။
လူ ့ေလာကထဲေရာက္တာနဲ ့နို ့ဆိုတဲ ့အရာလိုအပ္မယ္။ဒါဆိုလူ ့ေလာကထဲေရာက္ဖို ့နို ့ဟာအဓိကလား???။
ဒီလိုအဓိကလိုအပ္တဲ ့နို ့ကိုရဖို ့မိခင္ဆိုတာလိုေနျပန္ျပီ....မိခင္ရွိယံုနဲ ့နို ့ရနိုင္မလား???
ဖခင္ကေသခ်ာေကြ်းေမြးေစာင့္ေရွာက္နိုင္မွမိခင္နို ့ထြက္ေကာင္းမယ္ေလ...ဒီလိုက်ျပန္ေတာ့ဖခင္သည္အဓိကလား???
ဒီလိုနဲ ့အရြယ္ေလးေရာက္ေက်ာင္းတက္ျပန္ေတာ့ စာေပပညာသင္ေပးနိုင္တဲ ့သူေတြလိုျပန္ေရာ ဒီထိဘယ္သူကအဓိကလဲဆိုတာမသိေသးပါဘူး။ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့လဲဆရာ/ဆရာမေတ ြနဲ ့တင္လူဘဝျဖစ္မလာနိုင္ေသးပါဘူး။
အေပါင္းသင္းသူငယ္ခ်င္းဆိုတာေတြရွိလာပါတယ္။တျဖည္းျဖည္းအသက္ေလးၾကီးလာတာနဲ ့ဘဝေလာကဓံေလးေတြနဲ ့ထိေတြ ့လာရပါျပီ။
ရင္ထဲတင္းမယ္ တင္းက်ပ္ေနတာေတြကိုရင္ဖြင့္ခ်ဖို ့မိခင္ကိုလဲမရ ဖခင္ကိုလဲမေကာင္း ဆရာ/ဆရာမေတြဆိုတာလဲမရဲ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြပဲရင္ဖြင့္ရတယ္ ကုိယ္ဘာလုပ္ခ်င္ လုပ္ခ်င္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့တိုင္ပင္စရာေတြေပၚလာတယ္။
တခ်ိဳ ့ကေငြေၾကးခ်မ္းသာတဲ ့သူနဲ ့ ဆင္းရဲတဲ ့သူနဲ ့ဘဝအမ်ိဳးမ်ိဳးၾကံဳေတြ ့ရတယ္။
ခ်မ္းသာသူအခ်င္းခ်င္းေတာ့ေပ်ာ္စရာေတြေဝမွ်ၾကတယ္။
ဆင္းရဲ တဲ ့သူေတြက်ေတာ့ အခ်င္းအခ်င္းေဖးမအားေပးၾကတယ္။
ခ်မ္းသာတဲ ့သူေတြတြက္အေပ်ာ္ေတြေဝမွ်ဖို ့သူငယ္ခ်င္းလိုအပ္သလို.ဆင္းရဲ တဲ ့သူေတြတြက္လဲသူငယ္ခ်င္းဆိုတာရွိမွရမယ္ေလ။
ဒီလိုဆိုရင္သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းသင္းဟာအဓိကလား???
ေငြေၾကးခ်မ္းသာတဲ ့သူေတြ ဆင္းရဲသားေတြကိုဖယ္ေရွာင္သလိုေနတတ္ၾကတယ္။
အဲ ့လိုမျဖစ္ေအာင္ ဆင္းရဲတဲ ့သူေတြတြက္ေငြေၾကးဟာအဓိကလား???
လူေတြဟာပစၥည္းတိုင္းအရာရာတိုင္းကိုလိုအပ္ေနတာခ်ည္းပါပဲ။
မိခင္ဖခင္ကစလို ့လူဘဝစတင္လာထဲကအသံုးျပဳခဲ ့တဲ့လူေတြေရာပစၥည္းေတြေရာဟာဒီလူေသတဲ့ထိလိုအပ္ေနမဲ ့အရာေတြပါပဲ။
မိခင္ဖခင္ထိန္းေက်ာင္းေပးတဲ ့အေနထားနဲ ့ဆရာ/ဆရာမေတြသင္ၾကားေပးတဲ ့စာေပပညာ ေငြေၾကးဥစၥာ
သူငယ္ခ်င္းေပါင္းေဖၚေတြရ ဲ့ကူညီအားေပးမွဳ ့ ကုိယ္နဲ ့လက္တြဲမဲ ့ခ်စ္သူၾကာယာဖက္ စသျဖင့္အကုန္လံုးလိုေနတာေတြခ်ည္းပါပဲ။
သမီးမွာမိဘေတြရွိေနရင္ျပည္ ့စံုျပီ။ ကိုယ့္ေဘးမွာမင္းရွိေနရင္ျပည့္စံုျပီ။ေလာကမွာေငြရွိရင္ျပည့္စံုတယ္။
ဒီလို ဒီလုိေတြေျပာေနၾကတာအရူးေတြမ်ားျဖစ္ေနျပီလားလို ့ေတာင္ထင္ရတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လဲအမ်ိဳးမ်ိဳးေတာင္းတဖူးတယ္။
တကယ္ေတာ့ မိဘအကူညီလိုအပ္ေနခ်ိန္မိဘရွိရင္ျပည့္စံုျပီလို ့ေျပာမိၾကတာပါ။
ေငြလိုေနခ်ိန္ ဘဝမွာေငြရွိရင္အကုန္ရနိုင္တယ္လို ့ထင္ခဲ ့မိတာပါ။
ရင္ထဲတင္းက်ပ္ျပီးရင္ဖြင့္ေဖၚလိုေနခ်ိန္ သူငယ္ခ်င္းသာငါ့တြက္ရင္ဖြင့္ေဖၚပါ။
လူတေယာက္ကိုခ်စ္မိခ်ိန္မွာ ခ်စ္မိတဲ ့သူသာရွိခဲ ့ရင္ဘာမဆိုေက်ာ္ျဖတ္နိုင္တယ္ တဲ ့
တကယ္တမ္းအဲ ့ဒီလိုအပ္ခ်က္ေတြအားလံုးတခ်ိန္ထဲတေနရာထဲၾကံဳေတြ ့ခဲ ့ရင္ ကိုယ္ဘာကိုအဓိကအလိုအပ္ဆံုးလဲဆိုတာဘယ္သူေျပာနိုင္ပါသလဲ.......
0 comments:
Post a Comment