မိဘမ်ားႏွင့္ဆရာမ်ားရဲ ့ဆိုဆံုးမမွုနည္းလမ္းမွားယြင္းျခင္းေနာက္၀ယ္.......

မိဘမ်ားႏွင့္ဆရာမ်ားရဲ ့ဆိုဆံုးမမွုနည္းလမ္းမွားယြင္းျခင္းေနာက္၀ယ္.......



လြန္ခဲ ့ေသာႏွစ္အနည္းငယ္ကျဖစ္ပါတယ္...သာသနာ့မူလိကာရာမ စာသင္တိုက္မွ

စာခ်ဆရာေတာ္မ်ား အိပ္ရာအသီးသီးတြင္ က်ိန္းစက္ေတာ္မူေနၾကျပီျဖစ္ပါသည္...ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ရုတ္တရက္

ျမင္းခြါသံၾကားလိုက္ရသျဖင့္ ဆရာေတာ္ဘုရားတစ္ပါး က အိပ္ရာမွထထိုင္ကာ နားစြင့္ေနမိပါတယ္...အခ်ိန္မေတာ္ ျမင္းလွည္း၀င္လာျခင္းမွာ ေသြးအလွဴလာခံသည္ကိုသိေနျပီျဖစ္သည္...နာရီ၀က္ခန္ ့ရွိေနျပီျဖစ္ေသာ္လည္း

ေသြးအလွဴလာခံေသာ ျမင္းလွည္းျပင္မထြက္သြားေသာေၾကာင့္ ေသြးအလွဴရွင္မရွိေသးသည္ကို တစ္ဆင့္သိလိုက္ရျပန္ပါသည္...ဆရာေတာ္ဘုရားခ်က္ခ်င္း ထမသြားသည္မွာ ပထမအၾကိမ္ေသြးလွဴျပီးသည္မွာ

ေလးလမျပည့္ေသးေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ပါသည္္..." ဒီလိုေနလို ့ေတာ့မျဖစ္ေသးပါဘူးဟု" ေတြးကာ ေက်ာင္းတံခါး၀ဆီသို ့ၾကြေတာ္မူပါသည္...ေက်ာင္းေဆာင္ေရွ ့အေရာက္မွာပင္ ကုိရင္တစ္ပါးနဲ ့ေတြ ့ဆံုပါတယ္..

" ကိုရင္ေသြးလွဴရွင္မရေသးဘူးလား..."

" မရတာမဟုတ္ပါဘူးဘုရား...ေသြးလွဴရွင္ကိုယ္ေတာ္ေတြ ကဒီလူနာမ်ိဳးကို ေသြးမလွဴရွင္လို ့ရွာမရျဖစ္ေနတာ"

" ဟာ... ဘာလို ့မလွဴခ်င္ၾကတာလဲ..."

" လူနာကေသေၾကာင္းၾကံျပီး...ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေဆးေသာက္လို ့ပါဘုရား..အသက္ေသခ်င္လို ့ေသေၾကာင္းၾကံခ်င္တဲ ့လူနာကိုအသက္ျပန္ရွင္ေအာင္လွဴစရာမလိုဘူး ဆိုျပီး မလွဴၾကတာပါဘုရား.."

" အဲဒီအယူအဆကိုကိုယ္ေတာ္လက္မခံဘူး..ကိုရင္ေရာ..."

" တပည့္ေတာ္ေတာ့ လက္ခံတယ္...ဒါေၾကာင့္တပည့္ေတာ္လည္းမလွဴလိုက္တာပါဘုရား..."

ဆရာေတာ္ဘုရားဟာ....ေသေၾကာင္းၾကံသူမွာအျပစ္မရွိေၾကာင္းနဲ ့ထိုသို ့မခံယူသင့္ေၾကာင္းကို တရားေတာ္မ်ားနဲ ့ရွင္းျပျပီးေနာက္...

ဆရာေတာ္ဘုရားကေသြးလွဴရန္သြက္သြက္ကေလးထြက္လာခဲ ့ပါသည္...ေျပေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ေသြးအလွူဴရွင္ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနေသာ...အသက္(၅၀) အရြယ္ဒကာၾကီးတစ္ဦးကိုေတြ ့လိုက္ရသည္....

ဒကာၾကီးေသြးအလွဴရွင္ရပလား..

" မရေသးပါဘုရား..."

" ဘယ္နွစ္ပုလင္းလဲ..."

" တစ္ပုလင္းပါဘုရား.."

" ေသြးအမ်ိဳးအစားကေရာ..."

" ဘီေသြးပါဘုရား..."

" ကဲ....ဒါဆိုရင္သြားၾကစို ့...ကိုရင္ဘဲလွဴမယ္...တျခားေစာင့္မေနနဲ ့...ရမွာလည္းမဟုတ္ဘူး..."

ို ဆိုကာျမင္းလွည္းေလးေဆးရံုဆီသို ့ထြက္လာခဲ ့ပါတယ္...

ေဆးရံုသို ့ မေ၇ာက္ခင္လမ္းတစ္ခုလပ္သို ့ေ၇ာက္ေသာအခါ

" ဒကာၾကီး ...လူနာကဘယ္လိုျဖစ္ရတာလည္း...နည္းနည္းေလးေျပာျပပါလား..."

" မွန္ပါ...ေျပာျပပါမယ္ဘုရား...တပည့္ေတာ္တို ့ကေတာကပါဘုရား...သမီးေလးကိုစာတတ္ေပတတ္ျဖစ္ေစခ်င္

လို ့ သူ ့ဦးေလးအိမ္မွာ ေနခိုင္းျပီး ျမိဳ ့မွာေက်ာင္းတက္ခိုင္းပါတယ္ဘုရား..ဒီႏွစ္ ဆယ္တန္းက်ေတာ့ စာမၾကိဳးဘဲ

အေပ်ာ္လြန္တယ္ထင္ျပီး လူေရွ ့သူေရွ ့မွာရိုက္ႏွက္ဆံုးမမိပါတယ္ဘုရား...အဲဒါ သမီးေလးက အရွက္ရျပီး

ဘာမီတြန္ေတြ ေသာက္ပစ္လိုက္ပါတယ္ဘုရား...တပည့္ေတာ္တို ့သိတဲ ့အခ်ိန္မွာ ပါးစပ္ကအျမွဳပ္ေတြေတာင္

ထြက္ေနပါျပီဘု၇ား...ေဆးရံုေ၇ာက္ေတာ့ေသြးလိုတယ္ဆိုလို ့ တပည့္ေတာ္ထြက္လာတာပါဘု၇ား..

ေနာက္မွသိရတာကသမီးေလးက အေပ်ာ္လြန္ေနလို ့ စာေမးပြဲက်တာမဟုတ္ပါဘူး..စာေမးပြဲေျဖကာနီး..

ေနမေကာင္းျဖစ္လို ့မေျဖႏ္ုင္ခဲ ့တာပါဘုရား...မစူးစမ္းမဆင္ျခင္ဘဲ...လူေရွ ့သူေရွ ့မွာရိုက္ႏွက္ခဲ ့တဲ ့...

တပည့္ေတာ္တို ့ရဲ ့အျပစ္ပါဘုရား..."

ေျပာေနရင္းပင္ ဒကာၾကီးမ်က္လံုးမွမ်က္ရည္မ်ားအဆက္မျပတ္စီးဆင္း

လာခဲ ့ေပျပီ...

" အဆိုးထဲကအေကာင္းေပါ့ဒကာရယ္...ေနာက္သားသမီးေတြကိုဆံုးမတဲ ့အခါ ဒီလိုမျဖစ္ေစဖို ့

သင္ခန္းစာယူရမွာေပါ့...စိတ္ပညာက်မ္းေတြအရလူဟာ...ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္အၾကီးဆံုးဘဲတဲ ့...ကေလးသူငယ္ေတြ

ရဲ ့တလူလူတက္ေနတဲ ့အညႊန္ ့ေတြကို မိဘဆရာေတြကခ်ိဳးမိသလိုမျဖစ္ေအာင္ အျမဲတမ္းဂရုစိုက္ၾကရမယ္...တပည့္သားသမီးေတြကို

အျပစ္ေျပာျပီးဆံုးမ စရာေတြ၇ွိလာတဲ ့အခါကြယ္ရာေခၚျပီးတိုးတိုးတိတ္တိတ္ ဆံုးမျပီး...လူေရွ ့မွာဆိုရင္ေတာ့...ေကာင္းကြက္ေလးေတြကို

ရွာျပီခ်ီးမြမ္းပါတဲ ့...ေရွးဆရာေတြက နည္းလမ္းေပးခဲ ့ပါတယ္...မွတ္သားစရာေပါ့ကြယ္..."

" အရင္ကသာသိခဲ ့ရင္ တပည့္ေတာ္သမီးေလးခုလိုအျဖစ္ဆိုး ဘယ္ၾကံဳရပါ့မလဲဘုရား.."



ေျပာေျပာဆိုဆိုနွင့္ ေဆးရံုေရာက္ခဲ ့ပါျပီ...ဆရာေတာ္ဘုရားလည္းေသြးလွဴခန္းသို ့

၀င္ကာ လိုအပ္ေနတဲ ့ေသြးလွဴခဲ ့ပါတယ္...ေသြးလွဴျပီးေနာက္ဒကာၾကီးကေတာင္းဆိုေသာေၾကာင့္...လူနာကိုတရားေဟာခဲ ့ပါတယ္...

ထူးျခားသည္မ်ာ...ေသလုေျမာပါးေ၀ဒနာခံစားေနရေသာ...လူနာရဲ ့မ်က္ႏွာဟာ..

တင္းမာခက္ထန္ေနပါတယ္...စကားေတာ့မေျပာႏိုင္ရွာပါ...တရားနာၾကားျပီးေနာက္တင္းမာခက္ထန္ေနေသာ...ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူေလး

ရဲ ့မ်က္ႏွာဟာ..ႏူးညံ့လာပါတယ္...လက္အုပ္ခ်ီကန္ေတာ့ခ်င္ေသာအမူအရာျပသျဖင့္ မိဘမ်ားက ရင္ဘတ္ေပၚ

လက္တင္ေပးလိုက္ရပါတယ္...ေဆးရံုမွဆရာ၀န္မ်ားႏွင့္ လူနာရွင္မ်ားကတရားျပီးေနာက္သာဓုေခၚၾကပါတယ္...

ေနာက္သံုးရက္ေလာက္ၾကာေတာ့...ဒကာၾကီးျပန္ေ၇ာက္လာပါတယ္...

" အရွင္ဘုရား...တပည့္ေတာ္သမီးေလး...ဆံုးသြားပါျပီဘုရား...

ပထမေတာ့ေကာင္းေတာ့မလိုနဲ ့ေနာက္ေတာ့မကယ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူးဘုရား..." သမီးေလးမဆံုးခင္အရွင္ဘုရားကိုေလ်ာက္ခိုင္း

တာေလးလာေလ်ာက္တာပါဘုရား...သမီးေလးေျပာသြားတာက...ဘ၀တန္ဖိုး...ဘာသာတန္ဖိုးမေသခင္မွာသိသြားရလို ့ သူသိပ္၀မ္းသာပါတယ္....ေသခါနီးမွသိရတဲ ့အတြက္ဘာကိုမွအားထုတ္ခြင့္မရလို ့၀မ္းနည္းမိပါတယ္ဘုရားလို ့ေျပာခဲ ့ပါတယ္ဘုရားလို ့ေလ်ာက္ပါတယ္...



အျဖစ္အပ်က္ေလးကေတာ့အဲေလာက္ပါဘဲေနာ္...အခုအျဖစ္အပ်က္ေလးကသင္ခန္းစာယူစရာပါေနာ္....ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့တစ္ေန ့ေန ့

မွာ မိုးသားအပါအ၀င္သူငယ္ခ်င္းေတြဟာ...ဆရာ..ဒါမွမဟုတ္ မိဘေနရာမေရာက္ႏိုင္ဘူးလို ့မေျပာႏိင္ပါဘူးေနာ္..အဲလိုျဖစ္လာတဲ ့အခါမိမိရဲ ့သားသမီးတပည့္ေတြ ကိုဆိုဆံုးမမွု နည္းလမ္းမွားေၾကာင့္ေနာင္တမရေစခ်င္ပါဘူး...ေစတနာအမွားမို ့အျပစ္ေျပာလို ့မရပါဘူး...

ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ဘယ္အမွားမွမေကာင္းပါဘူးေနာ္...မိုးသားဖတ္ဖူးတဲ ့စာအုပ္ေလးထဲကျဖစ္ရပ္မွန္ေလးပါေနာ္...သူငယ္ခ်င္းတို ့အတြက္တင္ေပးတာပါ...ကိုယ္တိုင္လည္းအရမ္းသေဘာက်လို ့ပါ....( မွတ္ခ်က္...ျမိဳ ့ေလးကနယ္စြန္ျဖစ္တာေၾကာင့္ရယ္...

အခုလိုေခတ္မီစက္ကိရိယာေတြမရွိတာေၾကာင့္ရယ္ေၾကာင့္ေသြးလိုအပ္ခ်က္ကို ေဆးရံုကမျဖည့္စြမ္းႏိုင္တာပါ...အခုလိုမထြန္းကားလို ့ပါ...)